ندانم بازم آغوش که خواهد شد دچار امشب

کنارم می رمد چون پرتو شمع ازکنار امشب

ز جوش ماهتاب این دشت و درکیفیتی دارد

که گویی پنبهٔ میناست در رهن فشار امشب

ز استقبال و حال این امل کیشان چه می پرسی

قدح در دست فردا نیست بی رنج خمار امشب

ز بزم وصل دور افکند فکر جنت و حورت

کجا خوابیدی ای غافل درآغوش است یار امشب

پر طاووس تاکی بالش راحت به گل گیرد

خیال افسانهٔ خوابت نمی آید به کار امشب

حساب بی دماغان فرصت فردا نمی خواهد

فراغت گل کن و خود را برون آر از شمار امشب

مبادا خجلت واماندگی آبت کند فردا

به رنگ شمع اگر خاری به پا داری برآر امشب

زصد شمع و چراغم غیراین معنی نشد روشن

که ظلمتهای دوش است آنچه گردید آشکار امشب

خط پیشانی از صبح قیامت نسخه ها دارد

بخوانید آنچه نتوان خواند زین لوح مزار امشب

چو شمع ازگردن تسلیم من بی امتحان مگذر

ز هر عضوم سری بردار و بر دوشم گذار امشب

سحر بیدل شکایت نامه ها باید رقم کردن

بیا تا دوده گیرم از چراغ انتظار امشب